Artur Bęben i Stanisław Szafran

Józef Wojnar (1902-1990) - profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, organizator przemysłu naftowego, działacz społeczny

Karykatura Józefa Wojnara - rys. Stanisława Kochanka Urodził się 28 czerwca 1902 w Krościenku Niżnym, zmarł 1 marca 1990. Ukończył Szkołę Realną w Krośnie (1921). Studiował na Oddziale Naftowym Wydziału Mechanicznego Politechniki Lwowskiej (1921-1928). Był sekretarzem Sekcji Naukowej Organizacji Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego w Borysławiu (1928-1936), potem pracował jako referent, a następnie kierownik Biura Techniczno-Badawczego, przeorganizowanego na Biuro Studiów dla Przemysłu Naftowego. W jesieni 1944 r. zgłosił się do pracy w Państwowym Urzędzie Naftowym. Wystąpił wówczas z inicjatywą utworzenia Instytutu Naftowego w Krośnie, który powołano w styczniu 1945 r.; był organizatorem i dyrektorem tego Instytutu.

W styczniu 1947 r. został dyrektorem technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Naftowego w Krakowie. Jednak w 1948 r. powrócił na stanowisko dyrektora Instytutu Naftowego, który przeniesiono do Krakowa; pełnił je do 1969 r. Zainicjował powołanie miesięcznika "Nafta" (1945), w którym przez 26 lat pełnił funkcję redaktora naczelnego.

Otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego (1954); był członkiem wielu gremiów naukowych i zawodowych, m.in. Rady Techniczno-Ekonomicznej Ministerstwa Górnictwa i Energetyki, Państwowej Rady Górnictwa, Komitetu Górnictwa PAN, Rady Techniczno-Ekonomicznej Centralnego Urzędu Geologii i innych. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonomiki i Organizacji w Wiertnictwie i Kopalnictwie Naftowym na Wydziale Wiertniczo-Naftowym AGH (od 1 XII 1967). W Instytucie Wiertniczo-Naftowym AGH pracował do przejścia na emeryturę (1972).

Karykatura Józefa Wojnara - rys. Stanisława Kochanka Z wielkim oddaniem działał też społecznie. Jeszcze przed wojną należał do organizacji "Strzelca" w Borysławiu, gdzie wydał przewodnik narciarski dla okolic Borysławia i był cenionym sędzią narciarskim. W tym czasie był również czynnym członkiem Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego w Borysławiu.

Po wojnie współorganizował i aktywnie pracował w SITPN i działał w Towarzystwie Opieki nad Dziećmi Specjalnej Troski. Przez kilkanaście lat był jednym z głównych inicjatorów, organizatorów i niestrudzonych działaczy krakowskiego Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Krośnieńskiej (oficjalnie powstało 3 X 1973). Piastując przez trzy kadencje funkcję przewodniczącego Zarządu Koła (1973-1983), z dużym zaangażowaniem animował, popularyzował i aktywnie rozwijał jego działalność; równocześnie w Krośnie był członkiem ZG SMZK (1973-1977) i jego Prezydium (1981-1984). Wielokrotnie reprezentował środowisko krakowskie na uroczystościach w Bóbrce, Krośnie i Żarnowcu. Aktywnie wspierał też inicjatywę organizacji Muzeum Przemysłu Naftowego w Bóbrce. Za duży wkład pracy w pogłębianie więzi z ziemią rodzinną władze organizacji nagrodziły go godnością "Honorowego Przewodniczącego Koła" (1983) i "Honorowego Członka SMZK" (1987) oraz wręczyły pamiątkowy medal jubileuszowy z okazji ćwierćwiecza działalności Stowarzyszenia (1984). Natomiast za zasługi od władz miasta i województwa otrzymał tytuł "Honorowego Obywatela Krosna" (1976) i honorową odznakę "Za Zasługi dla Województwa Krośnieńskiego" (1984).

Za swe osiągnięcia w pracy naukowej, organizacyjnej i zawodowej uzyskał wiele odznaczeń państwowych i resortowych, m.in. Order Sztandaru Pracy II klasy, Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal X-lecia PRL, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal l00-lecia Sportu Polskiego, Złotą Odznakę PTTK, Złotą Odznakę PZN, złote honorowe odznaki SITPNiG i NOT, odznakę za działalność w dziedzinie ochrony przyrody, odznakę "Przyjaciel Dziecka" i inne. Nadano mu także stopień generalnego dyrektora górniczego II stopnia, godność Członka Honorowego SITPNiG oraz Medal im. Ignacego Łukasiewicza.