Stanisław Pomprowicz kpt. w st.sp.
Pożegnanie śp. Ireny Okólskiej
Z głębokim smutkiem, pogrążeni w żalu przyjęliśmy wiadomość o Jej śmierci. Odeszła do Pana po długiej chorobie, w przeddzień imienia patronki swojej zmarłej matki Jadwigi, która być może przywołała ją do siebie.
Irena Okólska urodziła się 11 lutego 1922 roku w Krośnie. Córka Konstantego i Jadwigi. Ojciec wieloletni kierownik kopalń ropy naftowej, od 1929 roku kierował kopalnią w Jaszczwi. Matka pedagog pianistyki. Irena wychowywała się i wyrastała w rodzinie o tradycjach głęboko patriotycznych. Pradziad Władysław, ziemianin na kresach walczył w powstaniu styczniowym 1863. Ojciec i stryj Zygmunt ps. "Tata" oraz kuzynki stryjeczne Krystyna ps. "Tosia" i Daniela ps. "Kora" harcerki Szarych Szeregów i łączniczki Inspektoratu AK Podkarpacie, byli mocno zaangażowani w konspiracji, walczyli z okupantem niemieckim od 1940 do 1944 roku.Również Irena została zaprzysiężona o ps. "Irka" jako łączniczka Armii Krajowej pomiędzy kopalniami ropy naftowej w rejonie: Dobrucowa, Jaszczew, Potok, Krościenko. Wypełniała ofiarnie niebezpieczne zadania konspiracyjne. Działała też w służbie kwatermistrzowskiej i sanitarnej.
Maturę złożyła na tajnych kompletach w Liceum im. Mikołaja Kopernika w Krośnie w lipcu 1944 r. Po różnych, drastycznych przejściach - jak wspominała - studiowała na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i Szkole Nauk Politycznych na Wydziale Prawa tego Uniwersytetu.
Zaczęła pracować w Krakowie w Państwowym Wydawnictwie Muzycznym. Gdy ojciec został zagrożony zsyłką do łagrów sowieckich, powróciła do Krosna i uczyła gry na fortepianie. Z zamiłowania historyk i muzealnik, zakotwiczyła się - jak sama wspominała - w 1960 roku w Muzeum w Krośnie. Pracowała tu w latach 1960-1964 i była kierownikiem Działu Historii Przemysłu Naftowego i Oświetlenia. W 1961 roku została członkiem Rady Muzealnej, której zadaniem było m.in. organizowanie Skansenu Naftowego w Bóbrce. Od lutego 1964 do kwietnia 1968 pracowała w Wydziale Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Krośnie. Od maja 1968 pełniła funkcję kierownika, a następnie dyrektora Muzeum w Dukli, wówczas pod nazwą Muzeum Braterstwa Broni, aż do przejścia na emeryturę. Jej staraniem przeprowadzono szereg prac remontowych i konserwatorskich w zespole pałacowo-parkowym Mniszchów.
Umiłowała ziemię krośnieńską, udzielała się w Stowarzyszeniu Miłośników Ziemi Krośnieńskiej, jako wieloletni członek Zarządu. Była przewodnikiem turystycznym PTTK Oddział w Krośnie. Należała do Stronnictwa Demokratycznego. Działała w organizacji kombatanckiej Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Krośnie od chwili jej powołania w 1990 roku, gdzie pełniła funkcje członka Zarządu Koła i przewodniczącej Komisji Historycznej. Była inicjatorką uczczenia obeliskiem w parku na Zawodziu pamięci Polaków rozstrzelanych tam przez Niemców w styczniu 1943 roku. Pamiętała o poległych i zmarłych żołnierzach i oficerach Armii Krajowej, starając się o odprawianie mszy świętej w ich intencji.
Posiadała odznaczenia państwowe, m.in. Krzyż Kawalerski OOP i kombatanckie m.in. Krzyż AK. W 1976 roku otrzymała złotą odznakę "Za opiekę nad zabytkami". Mianowana została na stopień oficerski. Była wierną Bogu i Ojczyźnie.
Krosno, 18 października 2010 roku